Αν ο πρωθυπουργός πήγαινε σχολείο και έγραφε έκθεση με θέμα «Πως μπορώ να σώσω την Ελλάδα» μάλλον θα έπαιρνε ένα καλό βαθμό. Παρουσίασε στην ΔΕΘ ένα κείμενο, στρωτό, καλογραμμένο, με αρχή μέση και τέλος και με μια κεντρική ιδέα, «όλοι μαζί για να σώσουμε την Ελλάδα», επιπλέον δεν έλειπε και το συναίσθημα, πολύ συναίσθημα, κάτι από Βασιλάκι Καϊλα μας θύμισε. Ωστόσο έρχονταν τα σαρδάμ να μας επαναφέρουν, καθώς όπως είναι γνωστό ο Βασιλάκης ποτέ δεν έκανε σαρδάμ. Αυτό που δεν κατάλαβε ο πρωθυπουργός είναι ότι η πολιτική πράξη απέχει πολύ από τα φιλολογικά μαθήματα. Μια καλή έκθεση ιδεών δεν είναι και ότι καλύτερο έχει να παρουσιάσει κανείς όταν έχει μπροστά του μια χώρα που χαροπαλεύει.
Στην πολιτική χρειάζονται συγκεκριμένα πράγματα και ένα από αυτά είναι το υποκείμενο της δράσης. Το υποκείμενο που θα κινήσει την Ιστορία. Αναμφίβολα σήμερα η χώρα έχει ανάγκη από μια μεγάλη μεταρρύθμιση, ίσως ανάλογη εκείνης που είχε επιχειρήσει ο Καποδίστριας πριν από 180 χρόνια, αναμφίβολα επίσης το κυβερνητικό πρόγραμμα έτσι όπως προέκυψε από το μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο έχει κάποια στοιχεία βαθιάς μεταρρύθμισης, ωστόσο αυτό δεν φτάνει. Δεν φτάνει γιατί ποτέ καμία μεταρρύθμιση δεν επιτεύχθηκε επειδή το ήθελε μια ηγεσία ή οι δανειστές, ακόμη και σε φεουδαρχικά συστήματα οι μεταρρυθμίσεις που επιχειρήθηκαν έγιναν επιδερμικά γιατί πολύ απλά δεν μετείχαν οι πολίτες σε αυτές, απεναντίας έκαναν ότι μπορούσαν για να τις σαμποτάρουν.
Ποιόν έχει σήμερα η κυβέρνηση μαζί της όταν επιχειρεί μια μεταρρύθμιση, ούτε καν αυτούς που συμφωνούν με την επιχειρούμενη μεταβολή. Κι όπως είναι γνωστό μια χώρα δεν αλλάζει μόνο με νόμους και διατάγματα, χρειάζεται να έχει στην διαδικασία της μετάβασης και τους ενεργούς πολίτες ή μέρος αυτών. Για να καταστεί δυνατή η στήριξη σε κάθε χώρο, σε κάθε τομέα της ζωής, των αλλαγών. Εδώ έχουμε μια κυβέρνηση και από την άλλη έχουμε απέναντι την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Πρώτα απ’ όλα συμβαίνει γιατί το πρόγραμμα που εφαρμόζεται δεν το έχει ψηφίσει κανείς πολίτης της χώρας, με άλλο πρόγραμμα κατέβηκε το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές και με άλλο πρόγραμμα κυβερνάει. Δεύτερο, αυτή τη στιγμή ο κύριος φορέας των αλλαγών είναι το πολιτικό σύστημα, το οποίο όμως δεν είναι μέρος της λύσης, αλλά μέρος του προβλήματος. Όλοι καταλαβαίνουν ότι θέλει χωρίς να αλλάξει να διασωθεί και να μεταβεί στην νέα εποχή, χωρίς δηλαδή να πληρώσει το τίμημα των πράξεών του. Τα τελευταία χρόνια έγινε μια σημαντική ανανέωσης στα πρόσωπα του πολιτικού συστήματος, μπήκαν νέα πρόσωπα που σε πολλές περιπτώσεις τυγχάνουν ευρείας αποδοχής. Οι βασικές δομές του συστήματος όμως δεν άλλαξαν και σε πολλές περιπτώσεις η είσοδος νέων προσώπων ερμηνεύτηκε από τους πολίτες ως ανακαίνιση του υφιστάμενου συστήματος και ουχί ως ανατροπή.
Γι’ αυτό και η προσπάθεια για μεταρρυθμίσεις θα καταλήξει ατελέσφορη, σαν το σισύφειο μαρτύριο, όσο δεν αλλάζει το πολιτικό σύστημα εκ βάθους δεν μπορεί να το εμπιστευτεί κανείς σώφρων πολίτης, ακόμη και αν το προσπαθήσει.
