Την δεκαετία του 1970, τότε δηλαδή που ξεκινούσε η τόσο
ελπιδοφόρα και τελικά όπως αποδεικνύεται τόσο καταστροφική περίοδος της
μεταπολίτευσης, υπήρχε ένα τραγούδι που έλεγε «ποιος είναι αυτός ο πονηρός;»!
Αυτό το τραγούδι ταιριάζει απόλυτα στην ιλαροτραγωδία που παίζεται τις
τελευταίες ημέρες με το βουλευτή που έβγαλε το 1 εκατομμύριο ευρώ στο
εξωτερικό, όπως προκύπτει από την άλλη
φαιδρή ιστορία που λέγεται «πόθεν έσχες
των βουλευτών». Φαιδρή γιατί κανείς δεν εξετάζει από πού προέρχονται αυτά τα
χρήματα, αρκεί αυτά που είναι στην δήλωση να συμφωνούν με τα στοιχεία της
τράπεζας. Από πού είναι τα χρήματα αυτά και αν έχουν δηλωθεί στην εφορία είναι
ένα θέμα με το οποίο δεν ασχολείται η καθ’ ύλη αρμόδια επιτροπή. Με άλλα λόγια
μένει στον τύπο και χάνει την ουσία, καθώς αυτά τα χρήματα κάλλιστα μπορεί να
προέρχονται από εγκληματικές πράξεις.
Η υπόθεση με το βουλευτή και το 1 εκ. ευρώ είναι αστεία,
γιατί κανείς δεν μπήκε στον κόπο να εξετάσει από πού προέκυψαν τα χρήματα αυτά,
αλλά ασχολούνται μόνο για το αν έφυγαν στο εξωτερικό. Αν τα χρήματα αυτά είναι
προϊόν παράνομης συναλλαγής, όσο δεν αποκαλύπτεται το όνομα, η όλη συζήτηση
λειτουργεί αποπροσανατολιστικά καθώς στρέφει αλλού του ενδιαφέρον, σε μια πράξη
που αν έγινε μέσω τραπέζης δεν είναι παράνομη. Το μοναδικό πρόβλημα για το
οποίο μπορεί να κατηγορηθεί αυτός ο βουλευτής είναι ηθικής τάξης, ότι δηλαδή
ενώ η χώρα ήταν στο χείλος της καταστροφής αυτός έπραξε όπως και πολλές άλλες
εκατοντάδες Έλληνες, πολιτικοί ή μη, που έβγαλαν έξω τα χρήματά τους. Το
συμπέρασμα: Ούτε οι βουλευτές δεν εμπιστεύονται αυτό το κράτος, το οποίο είναι
και ο εργοδότης τους, αυτό είναι όλη η υπόθεση. Σε τελική ανάλυση, μπορεί να
απαντήσει ο βουλευτής, όταν δημοσιοποιηθεί το όνομά του, ότι δεν υπήρχε απαγόρευση από την Τράπεζα
Ελλάδος για μεταφορά χρημάτων στο εξωτερικό, λόγω εκτάκτου ανάγκης και η
υπόθεση θα τελειώσει εκεί. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.
Δεν είναι όμως αυτό το
πρόβλημα της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Το μεγάλο πρόβλημα είναι τα δισεκατομμύρια
και όχι τα εκατομμύρια, τα οποία έχουν κλαπεί δεκαετίες τώρα από τα κρατικά
ταμεία και βρίσκονται από νωρίς – σε ανύποπτο χρόνο – στο εξωτερικό ή από τα
χρήματα εκείνα που έδωσαν οι διάφορες ξένες εταιρίες για να πάρουν δουλειές
στην Ελλάδα και τα οποία ούτε καν ήρθαν στην χώρα.
Αυτά είναι τα χρήματα που μας λείπουν. Όσο για το βουλευτή
που πρωταγωνιστεί στην υπόθεση των ημερών, προσφέρεται μόνο για νούμερο σε
καλοκαιρινή υπόθεση και για τίποτε περισσότερο.
