Φυσικά το ίδιο παιχνίδι παίζεται και με την ΚΑΒΑΛΑ ΟΙΛ
τηρουμένων των αναλογιών. Το στατικό πλαίσιο που υπήρχε μέσα στο οποίο ιδρύθηκε
και λειτούργησε η ΚΑΒΑΛΑ ΟΙΛ έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Αυτή τη στιγμή έχουν
δρομολογηθεί ενέργειες αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου, στο
πλαίσιο πάντα του
μνημονίου και των υποχρεώσεων που απορρέουν από αυτό. Αυτό δημιουργεί μια
γενικότερη αναστάτωση από το μοίρασμα της πίτας και συνεπακόλουθο είναι να
μπαίνει στη μοιρασιά και η ήδη μοιρασμένη πίτα. Το επίκεντρο του ενεργειακού
ενδιαφέροντος μπορεί να είναι νότια και ανατολικά της Κρήτης, δεν αργεί όμως η
ώρα που θα τεθούν και ζητήματα στο Αιγαίο. Μέρος της πίτας βέβαια και η
διαχείριση της υπόγειας δεξαμενής φυσικού αερίου. Κάποιοι θέλουν να μπουν στο παιχνίδι
και βάζουν όρους και προϋποθέσεις και όσοι είναι μέσα, έστω και λίγο – βλέπε
ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΑΙΓΑΙΟΥ – δεν θέλουν να φύγουν, δεν θέλουν να χάσουν όσα έχουν και
λογικό είναι να επιδιώκουν να αυξήσουν το μερίδιο τους. Και σε αυτό το παιχνίδι χρησιμοποιούνται οι
εργαζόμενοι ως ένα μέσο πίεσης, κύρια πολιτικής, τόσο προς τους τοπικούς
βουλευτές και γενικότερα πολιτικούς παράγοντες, όσο και προς την κυβέρνηση.
