Η είδηση της χθεσινής ημέρας δεν είναι ούτε η ανάγκη
περαιτέρω μείωσης του βασικού μισθού αλλά ούτε και ότι μια καταιγίδα στάθηκε
ικανή να πλημμυρίζει – για ακόμη μία φορά - η μισή Αθήνα. Η είδηση ήταν η
ζήτηση που υπάρχει στην Ξάνθη για αγορά μπαγιάτικου ψωμιού σε τιμή χαμηλότερη
από την κανονική!!!
Ιδού η είδηση σε λίγες γραμμές: «Σε κατάσταση πλήρους
απελπισίας έχει περιέλθει ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού της Ξάνθης το οποίο
αδυνατεί να αγοράσει ψωμί...ζητώντας από τους φούρνους της περιοχής να
αγοράσουν καταβάλλοντας χαμηλότερο τίμημα (0,20 – 0,25 λεπτά) χθεσινό και
προχθεσινό ψωμί»
Πως μπορεί όμως ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα να αντιληφθεί
που έχει φτάσει την χώρα όταν ακόμη τρέφεται με παντεσπάνι; Όσο για τα μέσα
μαζικής ενημέρωσης, την τηλεόραση δηλαδή, mega, ant1
και όλος ο άλλος συρφετός, όταν από τα βαθιά χαράματα μέχρι τα άγρια μεσάνυχτα
μαγειρεύουν και μας μυούν στις «γκουρμέ γεύσεις, είναι δυνατόν να αντιληφθούν
τι γίνεται. Άσε που μπορεί να μπλέξουν και με το ΕΣΡ γιατί προβάλουν εικόνες
εξαθλίωσης και προσβάλουν την χώρα!!!
Μα καλά έχουν καταλάβει τι γίνεται πέρα από τα σύνορα του
Κολωνακίου, της Φιλοθέης, του Ψυχικού και της Εκάλης; Ζούμε στιγμές που
γυρίζουν τη μνήμη στο 1941, όταν είχαμε την πρώτη γερμανική κατοχή. Το ίδιο
ζούμε και τώρα, μόνο που το πρόβλημα δεν είναι οι Γερμανοί, αλλά οι Έλληνες
πολιτικοί που μας οδήγησαν εδώ… Χωρίς εγχώρια παραγωγή, ούτε στον αγροτικό,
ούτε στον κτηνοτροφικό, πολύ περισσότερο στον βιομηχανικό τομέα, στήσαμε οικονομία
πουλώντας ο ένας στον άλλον εισαγόμενα προϊόντα!!! Και έχουμε και τους
δημοσίους υπαλλήλους να παραπονιούνται γιατί μετά τις περικοπές παίρνουν μόνο
1.000 ευρώ, κι αυτοί που φωνάζουν περισσότερο είναι οι πραιτοριανοί της
μεταπολίτευσης που είχαν εξασφαλίσει τις καλές θέσεις και τους παχυλούς μισθούς
για όλα τα μέλη της οικογένειάς τους. Γιατί όσοι μπήκαν με εξετάσεις είχαν και
τα προσόντα και τις προϋποθέσεις, οι περισσότεροι όμως μπήκαν από το κόμμα.
Ποιος τολμάει όμως να ανοίξει τους φακέλους και να απολύσει όσους μπήκαν από το
παράθυρο; Κανείς, γιατί ξέρει ότι τότε οι απολυμένοι θα ορμήσουν σαν τα άγρια
σκυλιά και θα ξεσκίσουν τα πρώην αφεντικά τους. Χωρίς τηλεόραση μπορεί να ζήσει
ο καθένας, χωρίς ψωμί όμως, δύσκολα, γι’ αυτό πάντα στα φιλανθρωπικά ιδρύματα
προσέφεραν μια σούπα και ένα κομμάτι ψωμί, όταν το σύστημα δεν μπορεί να
εξασφαλίσει ούτε αυτά, τότε η πλήρης κατάρρευση είναι πάρα πολύ κοντά.
Θεόδωρος Α. Σπανέλης
