Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

Αντάμα, περιμένοντας το θαύμα!


Τι περισσότερο είναι ένα θαύμα πέρα από την – προσωρινή – αναστολή των φυσικών νόμων; Σίγουρα είναι και ένα στοιχείο πίστης, αφού αυτή είναι που παρέχει τη δύναμη για την υπέρβαση των ορίων της φύσης. Επιπλέον όμως το θαύμα είναι γεγονός δηλωτικό ότι ο κόσμος που ζούμε είναι ανοιχτός και σε περισσότερες δυνατότητες, πέρα από αυτές που γνωρίζουμε και βιώνουμε. Γι’ αυτό το θαύμα πέρα από οποιαδήποτε λύση που προσφέρει σε ένα σοβαρό πρόβλημα, πάνω και πέρα απ’ όλα προσφέρει εν αφθονία την ελπίδα, από την άλλη όμως και χωρίς ελπίδα δεν μπορεί να υπάρχει πίστη η οποία είναι προϋπόθεση του θαύματος. Βλέπουμε λοιπόν ότι η συνύπαρξη της ελπίδας και της πίστης δημιουργούν ένα αλληλοτροφοδοτούμενο σύστημα που με την επίκληση της βοήθειας του Θείου μπορεί να «σπάσει» τα όρια και να προσφέρει ένα αποτέλεσμα τόσο σε φυσικό όσο και σε συμβολικό επίπεδο, πέρα από κάθε φυσικό νόμο.


Από την άλλη υπάρχει και η κατάθλιψη, η οποία στην δική μας περίπτωση έχει λάβει εθνικά χαρακτηριστικά. Τι περισσότερο είναι όμως η κατάθλιψη πέρα από την απουσία νοήματος; Αυτή η απουσία δεν είναι που δημιουργεί το αίσθημα της ματαιότητας για κάθε σκέψη και κάθε πράξη απεγκλωβισμού από τον αδιέξοδο κύκλο που μας «κονταίνει» όλο και περισσότερο; Εν’ αντιθέσει βέβαια με την ελπίδα η οποία μας ψηλώνει…


Είναι απόλυτα λογικό, μετά από το πάρτι του καταναλωτισμού που κράτησε σχεδόν τρείς δεκαετίες και της κυριαρχίας του αισθήματος ότι δεν υπάρχουν όρια, τώρα να νοιώθουμε κατάθλιψη. Το ίδιο νοιώθουν και όσοι ξυπνάνε από ένα νυχτερινό γλέντι με άφθονες απολαύσεις ποτού και φαγητού. Για να το πούμε απλά, η κραιπάλη – η χωρίς όρια διασκέδαση - πάντα δημιουργεί την επόμενη μέρα κατάθλιψη.

Το μεγάλο πρόβλημα που έχει να λύσει ο καθένας είναι αν μπορεί να απεγκλωβιστεί από μια τόσο άγονη και αδιέξοδη κατάσταση. Τι μπορεί να κάνει για να ξεφύγει. Τώρα φαίνεται λοιπόν η πραγματική μας χρεωκοπία… Δηλωτικό αυτής της κατάστασης δεν είναι τα ελλείμματα, τα χρέη, τα spreads και όλα τα υπόλοιπα που συνθέτουν τον οικονομικό ζόφο αλλά η απουσία εκείνων των σταθερών στις οποίες επάνω θα στηριχθούμε για μία έστω απόπειρα ανάταξης….

Καθημερινά όλο και περισσότερο εμπεδώνουμε ότι για να σωθούμε χρειάζεται να γίνει ένα θαύμα. Μόνο που το θαύμα για να συμβεί πρέπει πρώτα και κύρια να το ζητήσουμε. Ε, ούτε αυτό μπορούμε να κάνουμε, στην κατάσταση που βρισκόμαστε και αντί αυτού συνεχίζουμε να κάνουμε τα ίδια λάθη!