Υπάρχει μια δυσκολία να διαχειριστούμε τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά γεγονότα. Παραπαίουμε ανάμεσα στην ανικανότητα αντίληψης και το κενό που δημιουργεί η απουσία μιας οργανωμένης κατάστασης με συνέπεια να παρακολουθούμε άναυδοι τα γεγονότα. Έτσι αρκούμαστε σε μια ρηχή κοσμικότητα που δημιουργεί μια ψευδή εικόνα ύπαρξης κινητικότητας. Είναι εύκολο να κάνει κανείς κριτική και ακόμη πιο εύκολο να καταλογίζει ευθύνες, με τον υπαρκτό κίνδυνο βέβαια να διολισθήσει σε μια κατάσταση μιζέριας και μεμψιμοιρίας που δεν τελεσφορεί. Ωστόσο δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την αυτογνωσία πέρα από μια τίμια και ειλικρινή εξομολόγηση που ενέχει και τα χαρακτηριστικά αυτοκριτικής αλλά και κριτικής.
Τα σημειώνουμε τα παραπάνω με αφορμή τις σκέψεις που μας γέννησε το εξαιρετικά σημαντικό και τιμητικό γεγονός της επίσκεψης του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου και πως αντιδράσαμε σε αυτό, τόσο ως οργανωμένη κοινωνία μέσα από τους θεσμούς που διαθέτουμε όσο και ατομικά, ο καθένας από εμάς.
Οι προετοιμασίες που έγιναν αφορούσαν κύρια τη διεκπεραίωση ενός προγράμματος φιλοξενίας, που πέρα από τις όποιες αδυναμίες του, κύλισε χωρίς πολλά απρόβλεπτα. Σαφώς και θα μπορούσαν να είναι καλύτερα τα δεδομένα, αλλά για όποιον γνωρίζει κάτω από το πόσο αντίξοες συνθήκες έγινε η προετοιμασία και το τι δυσκολίες χρειάστηκε να ξεπεραστούν θα δικαιολογήσει πολλά. Γι’ αυτό δεν θα σταθούμε περισσότερο σε αυτά. Δεν μπορούμε όμως να παραλείψουμε το γεγονός ότι τόσο μέσω των δημόσιων προσφωνήσεων των παραγόντων όσο και των τοποθετήσεων απλών καθημερινών ανθρώπων, απουσίαζε στην πλειοψηφία τους εκείνο το νόημα, εκείνο που θα έδινε το κάτι παραπάνω, ως κέρδος για το χρόνο και το χρήμα που δαπανήθηκε.
Τολμούμε να ομολογήσουμε ότι ο κ.κ. Βαρθολομαίος ήρθε «διαβασμένος», - αποδείχθηκε ότι γνώριζε πολύ καλά που ήρθε και αυτό φάνηκε από την ευστοχία των λόγων του-, αφού οι παρεμβάσεις του ήταν καίριες και μας έδωσε πλούσιο υλικό για προβληματισμό. Γι’ αυτό και όποιος μείνει στα δευτερεύοντα ή τριτεύοντα στοιχεία του προγράμματος της επίσκεψης θα έχει χάσει το νόημα. Για παράδειγμα οι αναφορές του στην Ιστορία της περιοχής και την σημασία που είχαν τα γεγονότα που έλαβαν χώρα εδώ για την εξέλιξη καθοριστικών στιγμών, μέχρι και η υπογράμμιση των φυσικών χαρακτηριστικών που συνθέτουν αυτό που λέμε την ομορφιά του τοπίου, ήταν καίριες και εύστοχες. Κι όλα αυτά δοσμένα με έναν εξαιρετικού κάλλους Λόγο που διακρινόταν από την φυσική και αβίαστη ευγένεια.
Και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι θα περιοριστούμε στις - πάρα πολλές - αναφορές του στην σημασία που έχει για την Χριστιανοσύνη η περιοχή των Φιλίππων αλλά και τα όσα είπε για την Βυζαντινή Χριστούπολις, στοιχεία τα οποία παραμένουν μέχρι σήμερα αναξιοποίητα περιμένοντας στην άκρη εμάς και τα οποία η δική του παρουσία τα έφερε στο επίκεντρο έστω γι’ αυτές τις ημέρες… Στη δική μας βούληση είναι να υπάρξει και η ανάλογη συνέχεια για να μπορέσουμε να πούμε ότι ο σπόρος που έσπειρε, ρίζωσε και έβγαλε καρπούς.
Επίσης δεν μπορούμε να παραλείψουμε μια ελάχιστη αναφορά στον ευχαριστήριο λόγο που εξέφρασε προς τους οικοδεσπότες για το χθεσινό γεύμα στον Μπάτη, λέγοντας μεταξύ άλλων «ευχαριστούμε για την βρώσιν και την πόσιν αλλά και την όμορφη θάλασσα και το βουνό που μας προσφέρατε»… υπογραμμίζοντας με αυτό τον απλό τρόπο ότι το καλό φαγητό δεν είναι μόνο η βρώσιν και η πόσιν αλλά και το περιβάλλον στον οποίο συντελείται.
Κοντολογίς με τον πλέον πνευματικό και χαρισματικό τρόπο μας ξαναπρόσφερε ο κ.κ. Βαρθολομαίος όλα αυτά που έχουμε και τα οποία αγνοούμε!!! Γι’ αυτό και τον ευχαριστούμε. Η συνέχεια θα είναι αποδείξει αν τείνουμε σε όλα αυτά ευήκοα ώτα ή απλά θα κωφεύσουμε.
