Ομολογώ ότι οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στην Κυβέρνηση την σοβαρή προσπάθεια που καταβάλει να μας πείσει ότι βρισκόμαστε σε βαθιά οικονομική κρίση… Σε κρίση βρισκόμαστε, αλλά πρώτιστος δεν είναι οικονομική. Βρισκόμαστε σε κρίση πρώτα και κύρια ως κοινωνίας η οποία έχοντας χάσει προσανατολισμό και θεμέλια δεν είναι ικανή να ανατρέψει εν μια νυχτί το πολιτικό σκηνικό το οποίο, αφενός με την έντονη κομματικοποίηση των πάντων μας και αφετέρου με την εκπόρνευση της πολιτικής, μας έφτασε μέχρι εδώ. Κατά δεύτερο βρισκόμαστε σε κρίση πολιτική με την έννοια ότι ενώ εδώ και χρόνια ήταν γνωστό ότι θα ερχόταν η στιγμή που δεν θα μπορούσαμε να διαχειριστούμε το δημόσιο χρέος, κανείς δεν μπόρεσε να εκφράσει πειστικά και με επιχειρήματα την διαφορετική πολιτική πρόταση που επίτασσε η συγκεκριμένη ιστορική στιγμή.
Με δεδομένα λοιπόν αυτά ήταν απόλυτα λογικό να φτάσουμε στο να «σκάσει» η κρίση στην διαχείριση του χρέους. Και επίσης απόλυτα λογικό είναι οι δανειστές μας, ως γνήσιοι τοκογλύφοι, να πιέζουν αφόρητα και να απαιτούν μέτρα για να πάρουν όχι απλά τα χρήματά τους, αλλά όσο περισσότερα μπορούν. Υπάρχει αλήθεια κανείς που να πιστεύει ότι δανειζόμαστε από φιλανθρωπικά και ευαγή ιδρύματα; Όχι βέβαια, γι’ αυτό η δική μας αντίσταση καθορίζει τα όρια του δικούς τους θράσους. Δυστυχώς γι’ εμάς αντίσταση δεν υπάρχει, απ’ αυτούς που μας εκπροσωπούν…
Η κυβέρνηση επέτρεψε στον εαυτό της να χάσει τον έλεγχο των κινήσεων και να τον εκχωρήσει στους δανειστές μας, επέτρεψε να γίνει το μαστίγιο στα χέρια των δανειστών μας. Έτσι λοιπόν ως καλός δεσμώτης προσπαθεί με την χρήση της ψυχολογικής πίεσης να μας πείσει ότι δεν μπορούσε να κάνει κάτι διαφορετικό, οπότε δικαιολογημένα μας κακοποιεί, για το καλό μας. Από την άλλη επειδή οι δανειστές φοβούνται περισσότερο από εμάς, συνεχίζουν να εκχωρούν τα λιγότερα από όσα θα εκχωρούσαν εάν υπήρχε η δική μας πίεση και αυτά τα λίγα μάλιστα εμφανίζονται ως επιτυχία κυβερνητική. Τα όσα ζήσαμε εδώ και μία εβδομάδα με τις δραματικές δηλώσεις πολιτικών παραγόντων και την αγαστή ψυχολογική πίεση προς τις μάζες από τους τηλεκανίβαλους, μας έκαναν να «πανηγυρίζουμε» που θα πάρουμε την 5η δόση. Αν αυτό δεν είναι ιλαρόδραμα, τι είναι;
Για το τέλος ένα ανέκδοτο. Ο Νασραντίν Χότζας χρωστούσε στον εβραίο τοκογλύφο του χωριού τους 30 χρυσές λίρες και την επομένη έπρεπε να τις επιστρέψει, οπότε μη έχοντας τα χρήματα είχε χάσει τον ύπνο του. Βλέποντας την κατάσταση αυτή η γυναίκα του, αποφάσισε μέσα στα άγρια μεσάνυχτα να ξυπνήσει τον εβραίο για να του πει να μην περιμένει τον Νασραντίν το επόμενο πρωί, γιατί δεν είχε να του δώσει τα χρήματα. Μόλις τα ακούει τα λόγια της ο Νασραντίν της βάζει τις φωνές: Τι πήγες και έκανες τρελή, δεν φτάνει που δεν έχουμε να τον πληρώσουμε, τον ξυπνήσαμε κιόλας!!! Κι η απάντηση της γυναίκας του: Αυτός τώρα με την σκέψη ότι μπορεί να μην πάρει τα χρήματα, έχει χάσει ήδη τον ύπνο του, οπότε εσεί μπορείς να κοιμηθείς χωρίς έννοια, αφού ότι έπρεπε να μάθει το έμαθε!!!
Τα συμπεράσματα δικά σας. Και γι’ όσους θεωρούν ότι είναι ανέντιμη μια στάση πληρωμών ας γνωρίζουν ότι τα 340 δις. ευρώ που χρωστάμε αντιστοιχούν σε αρχικό κεφάλαιο 7 δις. Σε σημερινές τιμές. Όλα τα υπόλοιπα είναι τα πανωτόκια με τα οποία ασκείται ο πολιτικός έλεγχος επάνω στη χώρα!!! Γι’ αυτό αντί να χάσουμε εμείς τον ύπνο μας, ας τον χάσουν οι δανειστές μας και ας ασχοληθούμε ως οργανωμένη κοινωνία με το πώς θα απαλείψουμε τις πηγές που δημιουργούν το έλλειμμα, αντί να χάνουμε τον ύπνο μας για αυτά που χρωστάμε.
