Μέσα σε λίγες ημέρες, «έσκασαν» μαζεμένες δύο – τρείς υποθέσεις
διαφθοράς με μεγάλο βεληνεκές. Η μια αφορά το ΙΚΑ Καλλιθέας, η άλλη υπάλληλο
της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς και η τρίτη δύο υπαλλήλους του Υπουργείο Ανάπτυξης
οι οποίοι για πέντε χρόνια ταλαιπωρούσαν επενδυτή, μη δίνοντάς του τα χρήματα
που είχαν εγκριθεί με συνέπεια ο άνθρωπος να έχει φτάσει
στα όρια της
χρεωκοπίας. Με την ευκαιρία να σημειώσουμε ότι ανάλογες περιπτώσεις
επιχειρηματιών που έχουν επενδύσει, έχουν ολοκληρώσει την επένδυση και δεν
έχουν πάρει τίποτα από την εγκεκριμένη επιδότηση υπάρχουν και στην Καβάλα, οι
οποίοι επίσης είναι στα όρια της χρεωκοπίας!!! Επίσης δεν έχει περάσει πολύ
καιρός από τις αποκαλύψεις για το μεγάλο κύκλωμα τοκογλυφίας στην Θεσσαλονίκη
με εμπλεκομένους και δημοσίους υπαλλήλους οικονομικών υπηρεσιών, άμεσα
σχετιζόμενους με πολιτικά γραφεία.
Μα τι έγινε ξαφνικά και άρχισε να πνέει ο άνεμος της κάθαρσης; Μάλιστα
οι αποκαλύψεις είναι ιδιαίτερα σοβαρές, οπότε δικαιολογημένα δημιουργείται η
αίσθηση ότι πραγματικά κάτι έχει αλλάζει. Πιστεύουμε ότι όντως έχει κάτι
αλλάξει, αλλά αυτό είναι μικρό και σε καμία περίπτωση δεν είναι ικανό να
ταράξει συθέμελα το πολιτικό σύστημα. Εκείνο που έχει αλλάξει είναι το γεγονός
ότι λόγω της οικονομικής κρίσης οι πολίτες είναι πιο προσεκτικοί και
δυσκολότερα πλέον υποκύπτουν στις πιέσεις των διεφθαρμένων υπαλλήλων, οπότε πιο
εύκολα προχωράνε σε καταγγελίες. Το δεύτερο και σημαντικό είναι ότι κάποιοι
υπάλληλοι σε ελεγκτικούς μηχανισμούς μπορούν και κάνουν την δουλειά τους, χωρίς
ή με περιορισμένες τις πολιτικές παρεμβάσεις. Όλη αυτή η συζήτηση για τα
πολιτικά αδιέξοδα και την οικονομική κρίση, έχει φοβίσει τους πολιτικούς οι
οποίοι πλέον είναι πιο προσεκτικοί στις παρεμβάσεις τους. Αν συνυπολογίσουμε
ότι έχουνε μπει και στο παιχνίδι και ορισμένοι εισαγγελικοί λειτουργοί οι
οποίοι είναι «ξεροκέφαλοι» και κάνουν σωστά την δουλειά τους, έχουμε τότε ένα
περιβάλλον ικανό να αρχίσει να πνέει ένας, έστω ασθενικός άνεμος κάθαρσης.
Ωστόσο για να μιλήσουμε για σοβαρή και με διάρκεια δουλειά, ικανή και
αναγκαία συνθήκη είναι η αλλαγή της πολιτικής λειτουργίας και η ανεξαρτησία της
δημόσιας διοίκησης από το πολιτικό σύστημα, κάτι το οποίο δεν μπορεί να είναι
ευκαιριακό και πρόσκαιρο, αλλά θεσμικά θωρακισμένο. Μέχρι σήμερα στη χώρα μας,
το πολιτικό σύστημα συμφύεται με τη διαφθορά γιατί την έχει ανάγκη να παράγει
μηχανισμούς χειραγώγησης και ελέγχου των πολιτών. Μόνο αν σπάσει ή έστω
περιοριστεί δραματικά αυτή η σχέση μπορούμε να ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο. Αν
όχι, οι διεφθαρμένοι υπάλληλοι για λίγο θα ξαποστάσουν, 10 – 20 θα βρεθούν
ενώπιων της δικαιοσύνης προκειμένου να ικανοποιηθεί το δημόσιο αίσθημα και οι
υπόλοιποι θα συνεχίζουν ακάθεκτοι το φιλοχρήματο έργο τους.
