Είναι συναρπαστική η προσπάθεια που καταβάλλει ο Ευάγγελος
Βενιζέλος να κρατήσει ζωντανό το ΠΑΣΟΚ, η δε ομιλία του, το Σαββάτο το
απόγευμα, στην Εθνική Συνδιάσκεψη ήταν εξαιρετική… αν και περιορισμένης χρήσης.
Αυτό σημαίνει ότι ήταν μια ομιλία πολύ καλά δομημένη, με πλούσιο λόγο, πλήρης
νοημάτων, αλλά ικανή να συγκινήσει μόνο ένα ημιθανές κομματικό κοινό, που
βλέπει την εξουσία του να τελειώνει ή ένα πανεπιστημιακό κοινό που έχει εθιστεί
σε ομιλίες χωρίς αντίκρισμα στην πραγματικότητα.
Αν ο κ. Βενιζέλος είχε στο ακροατήριο του ανέργους νέους, μισθωτούς,
συνταξιούχους, βιοτέχνες και εμπόρους, δεν θα μπορούσε να πει αυτά που είπε,
περί «Αλήθειας» και «Αλληλεγγύης», ούτε βέβαια να ζητήσει και συγγνώμη. Κάθε
σοβαρός άνθρωπος γνωρίζει ότι για να έχει βάρος η συγγνώμη που ζητάς, πρέπει
πρώτα να έχεις κληθεί να πληρώσεις το τίμημα των λαθών. Είναι νόμος της ζωής
ότι δεν μπορεί να υπάρξει ανύψωση χωρίς πτώση, ανάσταση χωρίς θάνατο, και η
συγγνώμη δεν μπορεί να δοθεί χωρίς έμπρακτη μεταμέλεια. Στην περίπτωση του κ.
Βενιζέλου και του ΠΑΣΟΚ γενικότερα, έχουν την εντύπωση ότι με μια συγγνώμη, η
οποία παρεμπιπτόντως είναι τακτική ιδιαίτερα διαδεδομένη μεταξύ των στελεχών
του – θυμίζουμε και την πρόσφατη συγγνώμη της Άννας Διαμαντοπούλου – θα ξεμπερδέψουν
με τις ευθύνες τους!!! Δεν είναι δυνατόν, αν γινόταν δεκτή αυτή η συγγνώμη από
τον ελληνικό λαό και ιδιαίτερα από τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ αυτό θα ήταν
περιφρόνηση προς τους νόμους που διέπουν την ζωή.
Ποιό είναι όμως το λάθος για το οποίο ζητάει συγγνώμη ο κ
.Βενιζέλος; Ζητάει συγγνώμη για την προαγωγή της κομματικοποίησης του κράτους
αντί να προωθήσει ένα ανοιχτό κράτος για όλους τους ικανούς πολίτες, όπως ήταν
το νόημα των εκλογών του 1981; Ζητάει συγγνώμη για τον υπέρμετρο δανεισμό και
την υπόθαλψη του καταναλωτισμού, αντί της ικανοποίησης του αιτήματος του
εκσυγχρονισμού που ήταν το νόημα των εκλογών του 1996; Ζητάει συγγνώμη για το
γεγονός ότι επί τον ημερών το λαμόγιο και ο απατεώνας ήταν το κυρίαρχο και
αποδεκτό μοντέλο του νεοέλληνα ή ζητάει συγγνώμη γιατί ενώ μας παρέδωσε αμαχητί
στην τρόϊκα, το ΔΝΤ και το μνημόνιο, δεν τιμώρησε ούτε ένα στέλεχός του για τα
λάθη που έγιναν; Μήπως μας ζήτησε συγγνώμη για το «Λεφτά υπάρχουν» του 2009 και
δεν το καταλάβαμε;
Μέσα από τις τάξεις του ΠΑΣΟΚ εκφράστηκε η λεγόμενη
κεντροαριστερή παράταξη, η οποία υπήρχε πριν το ΠΑΣΟΚ και θα συνεχίσει να
υπάρχει και μετά. Το ΠΑΣΟΚ έχει μπει σε ένα κύκλο φθοράς και τείνει, είτε προς
την πλήρη εξαφάνισή του μετά τις επόμενες εκλογές, είτε προς την Ζιγδιοποίησή
του. Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε έχασε την ιστορική ευκαιρία να σπάσει
αυτό τον κύκλο της φθοράς και να βάλει υποθήκη για να γίνει στο μέλλον και πάλι
ένα κόμμα εξουσίας. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί αν επέλεγε για αρχηγό έναν
εξόριστο από την κυρίαρχη κομματική νομενκλατούρα και άλλαζε άρδην σε μια νύχτα
το στελεχιακό του δυναμικό. Δεν τόλμησε να το κάνει, γιατί όλοι αυτοί ελπίζουν
ότι με έναν καλύτερο αρχηγό όπως είναι ο Ευάγγελος Βενιζέλος θα σωθούν. Το
πιστεύουν αυτό γιατί βλέπουν απέναντί τους ως αντίπαλο το κόμμα της ΝΔ και ένα
Σαμαρά που από την σύγκριση που κάνουν διαπιστώνουν ότι δεν είναι και πολύ
διαφορετικοί. Δεν καταλαβαίνουν όμως ότι η ΝΔ θα έχει την ευκαιρία να κάνει
κυβέρνηση όχι γιατί θα πείσει αλλά λόγω απουσίας μια άλλης έστω και λίγο
αξιόπιστης πρότασης.
Ευτυχώς η αλήθεια είναι ότι σχεδόν το σύνολο του πολιτικού
κόσμου έχει κλείσει τον κύκλο του, οπότε οι πολίτες απλά τους ανέχονται, γι’
αυτό την ανοχή ας μη την εκλαμβάνουν ως επικρότηση της πολιτικής τους. Όπως
συνέβη το 1974, όπου στο νέο πολιτικό σκηνικό διασώθηκαν ελάχιστοι από το προ
του 1967 κοινοβουλίου, το ίδιο θα συμβεί και τώρα στην μετά μνημόνιο εποχή. Όλοι
αυτοί θα είναι μια μακρινή ανάμνηση, καθώς η κηδεμονία των ξένων θα είναι
ολετήρας για τις πολιτικές καριέρες τους.
Θεόδωρος Α. Σπανέλης
