«Η αλεπού πιάστηκε σε μια παγίδα και στην αρχή την έπιασε
πανικός. Ευτυχώς δεν πιάστηκε ολόκληρη, μόνο η ουρά της, και βάζοντας όλη της
τη δύναμη μπόρεσε και λευτερώθηκε. Λαχανιασμένη, έτρεξε και έφτασε στο ποταμάκι.
Σαν έσκυψε όμως να πιεί νερό, τι να δει; Η
παγίδα της είχε κόψει την ουρά!
- Πω, πω, τι έπαθα, ξεφώνισε. Τι θα γίνω τώρα; Οι άλλες
αλεπούδες θα ‘χουν την όμορφη φουντωτή ουρά τους κι εγώ θα είμαι κολοβή σα
μαϊμού; Κάτι πρέπει να σκεφτώ! Τι να κάνω;
Ξαφνικά της ήρθε μια σκέψη κι άρχισε να τρέχει έξω από όλες
τις αλεπουδοφωλιές και να φωνάζει:
- Ελάτε όλες οι αλεπούδες στην πλατεία με τις
αγριοκαστανιές, έχω να σας πω σπουδαία νέα.
Και να, σε λίγο, μικρές και μεγάλες αλεπούδες μαζεύτηκαν
στην πλατεία.
-Έχω να σας πω ένα σπουδαίο νέο, τους είπε η κυρά Πονήρω.
Ανακάλυψα πως η ουρά μας είναι το πιο
περιττό μέρος από το σώμα μας. Δεν είναι πια καθόλου της μόδας μια αλεπού
να ‘χει ουρά. Είναι απρέπεια κι εξ άλλου είναι και ένα περιττό βάρος. Γι’ αυτό
κι εγώ όπως βλέπετε, έκοψα τη δική μου ουρά για να σας δώσω το καλό παράδειγμα.
Τρέξτε λοιπόν και κόψτε και σεις τη δικιά σας. Καμία δεν πρέπει να μείνει με
ουρά».
Ευτυχώς δεν την άκουσαν οπότε μέχρι τις ημέρες μας οι
αλεπούδες έχουν την φουντωτή ουρά τους, αν και πράγμα περιττό. Έτσι είναι για
πολλούς ανθρώπους στις ημέρες μας, η ηθική και η αξιοπρέπεια, ιδιαίτερα για
κάποιους δημοσιογράφους – εκδότες είναι βαρίδια στον αγώνα του πλουτισμού!!!
Συγγνώμη που δεν μπορούμε να τους ακολουθήσουμε!!!
