Υπάρχουν ορισμένοι που πιστεύουν ότι έτσι όπως άνοιξε έτσι
και θα κλείσει ο κύκλος της μεταπολίτευσης. Δεν ξέρουμε ποιες αόρατες δυνάμεις
της Ιστορίας κινούν τις καταστάσεις έτσι ώστε να υπάρχει μια συμμετρία γεγονότων
ανάμεσα σε συγκεκριμένες ιστορικές περιόδους. Ο κύκλος της εθνικοφροσύνης που
άνοιξε με τις αιματηρές νίκες του εθνικού στρατού στο Γράμμο
και το Βίτσι – και
την ουσιαστική βοήθεια των ΝΑΤΟικών δυνάμεων – έκλεισε με μια εθνική
καταστροφή, την εισβολή και την κατοχή μέρους της Μεγαλονήσου από τις τουρκικές
δυνάμεις και υπό την ανοχή των ΝΑΤΟϊκών. Όπως λέει και ένας καλός φίλος η δεξιά
εθνικοφροσύνη πνίγηκε στα νερά της Κερύνειας, και το μετεμφυλιακό κράτος της
Δεξιάς ηττήθηκε στο ένα από τα τρία σημεία που συνέθεταν το οντολογικό της
ιδεολόγημα «Πατρίς – θρησκεία – οικογένεια»…
Άνοιξε τότε, ένας νέος κύκλος, αυτός της μεταπολίτευσης,
όπου η επελαύνουσα νέα τάξη πολιτικών πραγμάτων, προέβαλε ένα νέο ιδεολόγημα –
όπως αποδείχθηκε – το οποίο ήταν: «Εθνική Ανεξαρτησία – Λαϊκή Κυριαρχία - Κοινωνική Δικαιοσύνη». Κι αυτό πνίγηκε στα
«βαθιά νερά» της Τρόικας και τις σαδιστικές απαιτήσεις της «γερμανοφροσύνης».
Γι’ αυτό και κάθε απόπειρα «ανάστασής» του, από πολυσυλλεκτικά σχήματα, ρηχής
πατριωτικής παιδείας και κομμουνιστικών καταβολών, περισσότερο σαν
«νεκρανάσταση» του Λένιν θα είναι, παρά του Ανδρέα Παπανδρέου… Βέβαια με την
ελπίδα που προσφέρει η εκ νέου καινή υπόσχεση για ένα «νέο συμβόλαιο με το
λαό», ουσιαστικά δίνεται μια παράταση στην γερμανοθρεμμένη Μεταπολίτευση και
μεταθέτει χρονικά – όσο αυτό είναι δυνατόν – το άνοιγμα του νέου ιστορικού
κύκλου, για τη χώρα μας και γιατί όχι και για την υπόλοιπη Ευρώπη. Μην ξεχνάμε
ότι μετά το Γράμμο και το Βίτσι, ήρθε το τείχος του Βερολίνου να παγιώσει τον
νέο διχασμό της Ευρώπης και να καθορίζει την μεταπολεμική κατάσταση πραγμάτων.
Όση παράταση και αν δοθεί, όσες δόσεις και αν καταβληθούν, η Μεταπολίτευση θα
κλείσει και μάλιστα με τρόπο που θα δικαιωθούν αυτοί που πιστεύουν ότι θα
σφραγιστεί και αυτή η περίοδος με αίμα και δάκρυα.
Αργά ή γρήγορα θα ανοίξει ένας νέος κύκλος. Θέλουμε να
πιστεύουμε ότι ο νέος κύκλος για τη χώρα δεν θα είναι ένα ακόμη περιστατικό
εσωστρέφειας, αλλά επιστροφής του Ελληνισμού στις παλιές του εστίες, όχι με
όρους κατάκτησης – μην προκαλέσουμε και νέες παρεξηγήσεις – ας ως φορέας
ευημερίας και προόδου, δηλαδή μέσα από μια παρουσία που θα συνδυάζει αυτό που
ήξεραν οι Έλληνες να κάνουν καλά, την οικονομία και τον πολιτισμό.
Θεόδωρος Α. Σπανέλης
