Οι εικόνες κατέχουν μια ξεχωριστή θέση στην θρησκευτική μας λατρεία. Ωστόσο δεν συνέβαινε πάντα αυτό, καθώς στα χρόνια του Βυζαντίου υπήρξε μια περίοδος, επονομαζόμενη της
ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑΣ. Τι ήταν αυτή η περίοδος; Ουσιαστικά ήταν η σύγκρουση του ελληνοχριστιανικού με το ασιατικό πνεύμα. 
Ο Χριστιανισμός ξεκίνησε ως ανακαινιστής του Ιουδαϊσμού και από εδώ, στον τόπο που βρισκόμαστε, εδώ όπου αποβιβάστηκε ο Θείος λόγος, άρχισε μια μακρά και γόνιμη περίοδος διαλόγου με το ελληνικό πνεύμα που οδήγησε στην διαμόρφωση του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού. Όλα ξεκίνησαν με τον Απόστολο Παύλο και μετά ήρθαν και οι Πατέρες της εκκλησίας για να συμπληρώσουν αυτό το Λόγο. Ουσιαστικά όλο το οικοδόμημα στηρίζεται στον θεμέλιο λίθο της Πίστης μας που είναι η ενανθρώπιση του Κυρίου. Στοιχείο αναπόσπαστο της ενανθρώπισης και η ύπαρξη του προσώπου. Το πρόσωπο είναι που εκφράζεται στις εικόνες και πίσω από αυτό η Χάρι του Θεού που επέτρεψε να γίνει αυτό το θαύμα.
Το ασιατικό πνεύμα αυτό πολεμάει και αυτό μάχεται, τα χρόνια της ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑΣ φάνηκε – για λίγο ευτυχώς – να νικάει. Δεν κράτησε πολύ όμως και τελικά ηττήθηκε. Εκείνους τους σκοτεινούς χρόνους, για λόγους που είναι άγνωστοι σε εμάς και γι' αυτό φρόντισε η αρχαιολογική σκαπάνη που έχει ολιγωρήσει σημαντικά, οι κάτοικοι της Νεαπόλεως αποφάσισαν να μετονομάσουν την Αποστολική Νεάπολις σε Χριστούπολις. Ίσως να ήθελαν με αυτό τον τρόπο να δηλώσουν στην πίστη του στον Χριστό, και κατ’ επέκταση στο θαύμα της ενσάρκωσης του Θείου Λόγου. Το όνομα αυτό κρατήθηκε 7 αιώνες περίπου σηματοδοτώντας και δίνοντας το στίγμα της πόλης. Καταλύθηκε όνομα και πόλη, από την Οθωμανική λαίλαπα και στην συνέχεια χάθηκε, λησμονήθηκε.
Ήρθε τον περασμένο Μάιο να μας το θυμίσει ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος με την αναφορά του στην Χριστούπολις των Βυζαντινών. Σήμερα και πάλι φουντώνουν οι απειλές του ασιατικού πνεύματος, ίσως είναι καιρός να ανασκάψουμε την μνήμη και να βρούμε ότι έχει διασωθεί για την Χριστώνυμο πολιτεία.
Θεόδωρος Α. Σπανέλης
