Μιλάμε για το παρόν και το μέλλον της Ευρώπης, και όπως όλα
δείχνουν αυτό καθορίζει και το ζητούμενο στις εκλογές της 17ης
Ιουνίου στη χώρα μας, ωστόσο δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την ουσία της
υπόθεσης αν δεν διαβάσουμε λίγο ιστορία. Χρειάζεται να πάμε πίσω για να δούμε
το μέλλον της Ευρώπης. Τόσο πίσω που θα φτάσουμε στα Χριστούγεννα του 800 Μ.Χ.,
τότε που ο Καρλομάγνος στεφόταν «αυτοκράτορας που κυβερνά της Αγία Ρωμαϊκή
Αυτοκρατορία» από τον Πάπα της Ρώμης. Τότε μπήκαν οι βάσεις για τον
γαλλογερμανικό άξονα και χαράχθηκε η
πορεία της Ευρώπης που γνωρίζουμε μέχρι τις ημέρες μας.
Ο Καρλομάγνος ήταν ένα Φράγκος με έδρα του βασιλείου του το
Άαχεν το οποίο βρίσκεται στην Γερμανία, δυτική Ρηνανία, πολύ κοντά στα σύνορα
με Βέλγιο και Ολλανδία. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι σήμερα και η έδρα της
Ε.Ε. Ο Καρλομάγνος δίνοντας σημασία στις λέξεις, για να αποφύγει παρεξηγήσεις
με την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Βυζάντιο) πρόσεξε καλά την διατύπωση του
τίτλου αφού αυτοκράτορας της (ανατολικής) Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας υπήρχε,
δηλώνοντας παρ’ όλα αυτά εμμέσως και σαφώς το ποιοι ήταν οι στόχοι του.
Ωστόσο παρά τα προσεκτικά βήματα, αυτή είναι η αρχή του
σχίσματος, στην αρχή πολιτικό και στη συνέχεια θρησκευτικό. Τα υπόλοιπα είναι
λίγο πολύ γνωστά. Με την κατάλυση του ανατολικού κράτους, τελειώνει και η
διένεξη. Από τότε δεν ανέκυψε ποτέ ανάλογο ζήτημα καθώς ακόμη και το
νεοελληνικό κράτος προέκυψε ως προτεκτοράτο, ανίκανο να ανακινήσει οποιοδήποτε
ζήτημα. Ωστόσο πέρα από το ζήτημα των πρωτείων, στην πορεία φάνηκε κάτι ακόμη,
ότι η υποτελής σχέση της Ελλάδας με την Ευρώπη, κοστίζει και στους δύο. Ο ένας
γίνεται βάρος για τον άλλον. Ο καθένας απομυζά από τον άλλο και κανένας δεν
συνεισφέρει στην οικοδόμηση ενός κοινού ευρωπαϊκού μέλλοντος. Για εκείνους
είμαστε βάρος που ψάχνουν τρόπο να απαλλαγούν, χωρίς να χάσουν τα οφέλη που
έχουν και την ίδια στιγμή το ίδιο πνεύμα υπάρχει και στο εσωτερικό της χώρας
για την Ε.Ε..
Μια τέτοια σχέση δεν μπορεί να πάει για πολύ. Η λύση όμως
δεν βρίσκεται στην διάλυση, αλλά στην επανατοποθέτηση, με όρους ιστορίας και
πολιτικής και δευτερευόντως οικονομίας. Το ζητούμενο δεν είναι εκτός ή εντός
Ευρώπης, αλλά το πώς θα έχουμε μια ουσιαστική και ισότιμη σχέση με βάση την
προίκα που κομίζει η κάθε πλευρά.
