Όπως θα θυμάστε από το σχολείο, τα ηφαίστεια είναι ρωγμές
στον σταθερό φλοιό της Γής, μέσα από τις οποίες εκτονώνεται από καιρό εις
καιρόν η αυξημένη πίεση του μάγματος. Πολλές φορές στην ιστορία του ανθρώπου τα
ηφαίστεια με τις εκρήξεις τους προκάλεσαν ανυπολόγιστες ζημιές στην κοινωνία
των ανθρώπων αλλά και στο φυσικό περιβάλλον. Πολιτισμοί ολόκληροι όπως ο
μινωϊκός, πόλεις όπως η Πομπηία ή η θήρα, εξαφανίστηκαν από προσώπου γης, ακόμη
και το γεωφυσικό τοπίο
επάνω στην επιφάνεια της άλλαξε από την δράση των
ηφαιστείων, νησιά χάθηκαν και άλλα εμφανίστηκαν εκεί που δεν υπήρχαν. Ωστόσο αν
δεν υπήρχαν τα ηφαίστεια ίσως να μην υπήρχε και ο πλανήτης μας, καθώς τυχόν αδυναμία του ρευστού πυρήνα να εκτονώσει τις
πιέσεις θα οδηγούσε σε μια μεγάλη έκρηξη και στην διάλυση της δομή του πλανήτη.
Είναι σαν να έχουμε μια σφραγισμένη χύτρα χωρίς βαλβίδα επάνω στην φωτιά… είναι
θέμα χρόνου το πότε θα σκάσει σαν βόμβα. Γι’ αυτό και στις χύτρες ταχύτητος ο
κατασκευαστής έχει προβλέψει, όπως στη Γή είναι τα ηφαίστεια, να υπάρχει η βαλβίδα εκτόνωσης…
Τώρα βέβαια θα αναρωτιέστε τι σχέση έχει η γεωλογία και η
συμπεριφορά των ρευστών σε υψηλές πιέσεις σε μια στήλη σκέψεων επάνω στην
καθημερινότητα... Έχει, με την έννοια ότι η κατάσταση σήμερα στην χώρα μας
είναι σαν ένα καζάνι που βράζει χωρίς να υπάρχουν οι αναγκαίες βαλβίδες
εκτόνωσης… Διαπίστωση η οποία αν είναι ορθή ίσως να σημαίνει ότι πλησιάσουμε με
ταχείς ρυθμούς στο σημείο μηδέν της κοινωνικής έκρηξης που θα συμπαρασύρει στο
διάβα της και το πολιτικό σύστημα! Ωστόσο αν και έχουνε περάσει σχεδόν τρία
χρόνια με ιδιαίτερα σκληρής λιτότητας, θα μπορούσαν κάποιοι να υποστηρίξουν ότι
αργούμε να φτάσουμε στο σημείο της έκρηξης!!! Θα συμφωνήσουμε με αυτή την
διαπίστωση όσο και αν έρχεται αντιμέτωπη με το κοινό αίσθημα.
Πιστεύουμε ότι όσο σαθρό και διεφθαρμένο και αν είναι το
πολιτικοοικονομικό μας σύστημα και όσο και αν απέχει έτη φωτός από αυτό που
αποκαλούμε ορθολογική λειτουργία, έχει φροντίσει να λειτουργούν μικρές βαλβίδες
ασφαλείας που εκτονώνουν τις πιέσεις και αποτρέπουν ή μεταθέτουν για αργότερα
την εκτόνωση. Με μικρές και συχνές εκτονώσεις χαμηλώνουν οι πιέσεις ή
περιορίζονται σε μερίδα της κοινωνίας κάθε φορά, έχοντας πετύχει την
αδρανοποίηση των υπολοίπων. Έτσι ενώ έχουμε έκφραση οργής και αγανάκτησης
μετρήσιμη από τις δημοσκοπήσεις, ενώ έχουμε μια πλήρη και καθολική δυσαρέσκεια
προς το πολιτικό σύστημα δεν υπάρχει καμία διάθεση ανατροπής του. Όσοι
διέπονται από επαναστατικό φρόνημα και θεωρούν ότι έχουμε φτάσει ένα βήμα πριν
από την επανάσταση, ας αναστοχαστούν μήπως και η δική τους δράση λειτουργεί
εκτονωτικά και όχι ανατρεπτικά ως προς το σύστημα. Όσο για το τι θα μπορούσε να
αποτελέσει σήμερα μια πραγματική επαναστατική πρόταση, είναι μια συζήτηση που
ακόμη δεν έχει ανοίξει στη χώρα μας, γιατί κυριαρχούν να πρότυπα μιας
παρωχημένης εποχής.
Θεόδωρος Α. Σπανέλης
