Όταν δόθηκε στην δημοσιότητα το προσχέδιο για το πρόγραμμα
ΑΘΗΝΑ, για τις συγχωνεύσεις σχολών ΑΕΙ και ΤΕΙ βγήκε ο πρόεδρος του ΤΕΙ Καβάλας
Νάσος Αθανασίου με ικανοποίηση να δηλώσει ότι το ίδρυμα της Καβάλας βγαίνει αλώβητο
από αυτή την λαίλαπα των σαρωτικών αλλαγών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Νοιώσαμε
και εμείς μια ικανοποίηση και καταλάγιασαν λίγο οι φόβοι που είχαμε διατυπώσει
λίγες εβδομάδες νωρίτερα σχετικά με το μέλλον τμημάτων του ΤΕΙ Καβάλας.
Από το περασμένο φθινόπωρο, όταν είχε αρχίσει να γίνεται η
πρώτη συζήτηση για το σχέδιο ΑΘΗΝΑ είχαμε εκφράσει φόβους ότι θα προκύψουν
δυσάρεστες καταστάσεις. Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήξαμε όχι γιατί ξέραμε κάτι
περισσότερο για τις προθέσεις της κυβέρνησης αλλά γιατί βλέπαμε ότι το ΤΕΙ Καβάλας
προχωρούσε προς μια νέα εποχή χωρίς να έχει λύσει προβλήματα του παρελθόντος
και επιπλέον να ακολουθούνται από την διοίκηση επιλογές που σκέπαζαν αντί να
επιλύουν τα ανοικτά ζητήματα. Για παράδειγμα παρά τις κατά καιρούς
διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου, το ΤΕΙ Καβάλας παρέμενε ένα απομονωμένο
«κάστρο» σε σχέση με την κοινωνία της Καβάλας και ειδικότερα την ντόπια
παραγωγή. Η απόλυτη λατρεία και η θεοποίηση των τυπικών προσόντων στέρησε το
ίδρυμα από επιστήμονες που δραστηριοποιούνται στην παραγωγή ή περιθωριοποίησε
άλλους που είναι μέσα στο ίδρυμα και δεν τους δίνονταν η ευκαιρία να
προσφέρουν. Επίσης ένα σημαντικό κομμάτι της δράσης του ΤΕΙ ήταν προς την
κατεύθυνση της διασύνδεσης με άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα, καθόλου κακή επιλογή,
η οποία όμως δεν συμβάδισε και με αναγκαίες αλλαγές μέσα στο ίδρυμα ώστε να
μπορούν να στηριχθούν αυτές οι νέες σχέσεις. Έτσι για παράδειγμα ενώ προέκυψαν
μεταπτυχιακά τμήματα δεν είχαν λυθεί καίρια ζητήματα που απασχολούσαν τα
προπτυχιακά, ώστε να τα καταστήσουν ισχυρά και με μεγάλο ειδικό βάρος. Αυτά
είναι ένα μικρό απάνθισμα διαπιστώσεων που μπορεί κανείς να τις εμπλουτίσει αν
θέλει τόσο σε βάθος όσο και σε αριθμό.
Και ενώ λοιπόν όλα φαίνονταν να κυλούν καλά και ωραία,
ξέσπασε η θύελλα με συνέπεια να κινδυνεύει το ΤΕΙ Καβάλας να μείνει με το τμήμα
Οινολογίας και να χάσει αυτό της Βιομηχανικής πληροφορικής. Νομίζουμε ότι δεν
μπορεί να μπει στο κόπο κανείς ούτε σύγκριση να κάνει.
Φτάσαμε στη στιγμή που σύμπασα η διοίκηση του ιδρύματος θα
πρέπει να αποδείξει ότι οι καλές δημόσιες σχέσεις που όπως δείχνει ξέρει να
καλλιεργεί, θα φέρουν και αποτέλεσμα και ως τέτοιο νοείται μόνο η ανατροπή της
δυσμενούς εξέλιξης της αποδυνάμωσης του ιδρύματος που προωθείται μέσα από το
σχέδιο ΑΘΗΝΑ. Ως γνωστό σε αυτές τις περιπτώσεις δεν μετρούν οι προθέσεις και
οι διακηρύξεις, αλλά το αποτέλεσμα.
Θεόδωρος Α. Σπανέλης
