Όσο αστείο και αν φαίνεται, σήμερα στην Ελλάδα γίνεται
συζήτηση για την ανάγκη αντιμετώπισης του φασισμού… Το σημειώνουμε αυτό γιατί
δεν είναι δυνατόν σε μια χώρα που έχει υποστεί τα πάνδεινα από φασιστικά
καθεστώτα όπως ήταν αυτό του Κεμάλ και του Χίτλερ, που έχει πληρώσει αμέτρητο
φόρο αίματος για την ελευθερία, να γίνεται συζήτηση για τις βλαβερές συνέπειες
του φασισμού, αν μη τι άλλο είναι τραγικό. Κι ας μην θεωρηθεί δείγμα
«εθνικισμού» αλλά οφείλουμε
να υπενθυμίσουμε ότι ο Εθνικός ύμνος της χώρας μας,
είναι ίσως ο μοναδικός ύμνος που αποτελεί ύμνο στην Ελευθερία, όταν οι
περισσότεροι – ως γνωστό – ανά την υφήλιο εθνικοί ύμνοι εξάρουν τα ιδιαίτερα
χαρακτηριστικά της κάθε εθνότητας και του κάθε κράτους. Όταν λοιπόν αυτός ο εθνικός ύμνος, δηλαδή ο
ύμνος στην Ελευθερία, γίνεται όργανο προπαγάνδας από φασιστικές δυνάμεις, όταν το
σύμβολο αυτής της θεώρηση των πραγμάτων, δηλαδή η ελληνική σημαία γίνεται
όργανο άσκησης εθνικιστικής πολιτικής, τότε κάτι πολύ στραβό συμβαίνει σε αυτό
τον τόπο. Πολλώ δε, όταν στο όνομα του πολέμου ενάντια στον φασισμό βλέπουμε
άλλες αντίπαλες δυνάμεις – όπως αυτοπροσδιορίζονται – ως δημοκρατικές, να
εμφανίζονται με τέτοια απολυτότητα και τόσο στεγανή σκέψη, τότε είναι που
αναρωτιέσαι για το πότε η ελληνική κοινωνία θα αποσταλινοποιηθεί!!!
Μιλάμε και καταγγέλλουμε την Χρυσή Αυγή ως εκφραστή του
φασισμού, και επικαλούμαστε και ως μια ακόμη ένδειξη του αυταρχικού χαρακτήρα
της την στρατιωτική οργάνωση των οπαδών της… Σωστό και όντως υπάρχουν όλα εκείνα
τα στοιχεία που δείχνουν ότι δεν βρισκόμαστε μπροστά σε μια πολιτική οργάνωση,
αλλά σε μια παραστρατιωτική οργάνωση με πολιτική βιτρίνα. Πόσο απέχουν όμως από
αυτή την εικόνα τα μέλη του λεγόμενου αντιεξουσιαστικού χώρου, όταν με την βία
κι αυτά επιχειρούν να επιβάλουν την ορθότητα των απόψεών τους. Πόσο απέχουν από
τους χρυσαυγίτες όταν εμφανίζονται στην πορεία με κουκούλες, κράνη και
στυλιάρια στα χέρια εν είδει κονταριών για τις σημαίες τους;
Στοιχεία παθογένειας του πολιτικού συστήματος είναι όλα τα παραπάνω
που έρχονται τα ΜΜΕ να μεγιστοποιήσουν την εμβέλεια τους, για λόγους είτε
τηλεθέασης, είτε για να συγκαλύψουν ευθύνες. Γιατί η πικρή αλήθεια είναι ότι η
Δημοκρατία δεν κινδυνεύει ούτε από την δράση της Χρυσής Αυγής, αλλά ούτε και
την δράση των λεγόμενων «αντιφασιστικών δυνάμεων», ακόμη και αν έχουν
υιοθετήσει τις ίδιες πρακτικές. Η Δημοκρατία δεν έχει να φοβηθεί από κανέναν
κακό λύκο, με μαύρο τρίχωμα – τυχαίο ότι και οι δύο πλευρές έχουν υιοθετήσει το
μαύρο χρώμα – αν κινδυνεύει από κάπου είναι από τα «τσιμπούρια» που χωρίς πολύ
φασαρία, της ρουφάνε το αίμα. Αυτό είναι το πιο ύπουλο χτύπημα, όσοι ετάχθησαν
να διακονήσουν την κοινωνία να έχουν εξελιχθεί – στην συντριπτική τους
πλειοψηφία – σε εκείνα τα μικρά ζωύφια με τις δυνατές δαγκάνες που με την
σιωπηρή τους δράση είναι ικανά να ρίξουν κάτω ακόμη και ένα γίγαντα!!!
Θεόδωρος Α. Σπανέλης
