Οι κυβερνητικοί βουλευτές διαπιστώνουν καθημερινά ότι η
ατμόσφαιρα στις εκλογικές τους περιφέρειες γίνεται όλο και πιο βαριά. Όλοι
αυτοί όταν ψήφιζαν τα μέτρα και τα μνημόνια, το έκαναν με την σκέψη ότι κάποια
αχτίδα φωτός και ελπίδας θα υπάρξει οπότε θα «πατήσουν» εκεί για να
δικαιολογηθούν, στην λογική «ναι, υποφέραμε, αλλά ήρθε η ώρα της ανταμοιβής».
Δεν το βλέπουν όμως! Αντί αχτίδα φωτός βλέπουν να ανοίγει ένα έρεβος έτοιμο να
τους καταπιεί… Τρία χρόνια οδεύουμε σταθερά προς την καταστροφή με
πειραματισμούς και αστοχίες.
Να είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι βουλευτές δεν
εμφανίζονται στις εκλογικές τους περιφέρειες και αν υπάρχουν ελάχιστες
εξαιρέσεις είναι αυτοί που λόγω μειωμένης αντίληψης, έχουν άγνοια κινδύνου; Το
γεγονός της γενικευμένης απάθειας του πληθυσμού δεν είναι καλό σημάδι. Είναι
προτιμότερο ένα ξέσπασμα στα βουλευτικά γραφεία – όπως συνέβη στο παρελθόν-,
παρά αυτή η βουβή οργή που θα βγάλει την Χρυσή Αυγή δεύτερο κόμμα. Το δίλλημα
των βουλευτών είναι, από την μία η πίεση να ψηφίσουν την άρση των
πλειστηριασμών για την Α’ κατοικία και από την άλλη να πάμε για εκλογές, το
οποίο σημαίνει ότι πρέπει να εμφανιστούν μπροστά σε κόσμο. Επί οθωμανικής
αυτοκρατορίας καταγράφηκαν περιστατικά όπου τους φοροεισπράκτορες τους έδερναν,
τους έγδυναν και τους έστελναν στο πασά,
μην ξαφνιαστούμε αν δούμε κάτι ανάλογο να γίνεται με τους βουλευτές… Γι’ αυτό
προβλέπουμε ότι θα τους «καταπιούν» και τους πλειστηριασμούς!!! Σε αυτές τις
περιπτώσεις είναι σαν τις πόρνες, η πρώτη φορά είναι δύσκολη… Μετά τα νάζια, τα
«μη» και τα «όχι», έχουν και τη χάρη τους!
