Η άγρια εκμετάλλευση των μεταναστών ξεκινάει από τη στιγμή
που θα περάσουν τα ελληνικά σύνορα… Πιο νωρίς ζούν σ’ ένα επίγειο «παράδεισο»
που λέγεται Τουρκία και ξαφνικά ένα κακό χέρι τους πετάει στην «κόλαση» που
λέγεται Ελλάδα. Με το που θα περάσουν τη συνοριακή γραμμή κινδυνεύουν να
πνιγούν στα παγωμένα νερά του Αιγαίου, να πέσουν στα χέρια αδίστακτων
δουλεμπόρων και να βρεθούν κρατούμενοι άνευ λόγου και ουσίας. Είμαστε
υπερβολικοί; Έχει
κρατήσει κανείς στατιστική για το πόσοι μετανάστες πνίγονται
κάθε χρόνο στα νερά του Αιγαίου; Μόλις προχθές, 21 συνολικά άνθρωποι έχασαν τη
ζωή τους ανοιχτά της Λέσβου. Συνεχώς ολόκληρες οικογένειες ξεκληρίζονται στα
νερά του Αιγαίου επειδή κάποιοι τους φορτώνουν επάνω σε πλαστικές βάρκες και τους
«σπρώχνουν» προς την Ελλάδα για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους σχέδια.
Αυτούς τους θανάτους όμως δεν τους μετράνε, είναι βλέπετε
μετανάστες κυνηγημένοι, ανέστιοι, πλάνητες και πένητες. Στην περίπτωση όμως των 28 νεκρών του
Κονέκτικατ των ΗΠΑ τα πράγματα είναι διαφορετικά, εκεί υπάρχουν νεκροί με
ονοματεπώνυμο, υπάρχουν γονείς, συγγενείς και φίλοι που θρηνούν για το άγριο
έγκλημα, ένα είδος εγκλήματος που γίνεται όλο και πιο «δημοφιλές» στην χώρα
πέρα του Ατλαντικού. Γι’ αυτό εδώ και τρείς μέρες γίναμε μάρτυρες τόσων πολλών
ρεπορτάζ στην τηλεόραση για το τι συνέβη στο μακρινό Κονέκτικατ!!!
Στην περίπτωση όμως της σφαγής που γίνεται στα νερά του
Αιγαίου, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά, δεν υπάρχει ονοματεπώνυμο των
νεκρών, δεν υπάρχουν εικόνες από τους οικείους που θρηνούν και επιπλέον δεν
υπάρχει ένας δολοφόνος με ονοματεπώνυμο. Στην περίπτωση της γενοκτονίας που
συντελείται στο Αιγαίο υπάρχει ένα ολόκληρο κράτος που στήθηκε, επιβίωσε και
ανδρώθηκε χύνοντας αίμα αθώων. Όσο είναι συνηθισμένο στις μακρινές ΗΠΑ οι
σφαγές στα σχολεία από παρανοϊκούς δολοφόνους, άλλο τόσο είναι και για την
Τουρκία να θυσιάζει αθώους για να πετύχει τους στόχους της.
Επιπλέον, στην περίπτωση της Τουρκίας, υπάρχει και μια
περίεργη ανοχή για τα εγκλήματα που διαπράττει, από την πλευρά της διεθνούς
κοινότητας. Είναι εγκλήματα για τα οποία ο υπόλοιπος κόσμος δεν λέει τίποτα…
και άντε οι άλλοι, μπορεί να έχουν τους λόγους τους, όπως οικονομικά συμφέροντα,
που σιωπούν εμείς ως χώρα πολιτισμένοι, ως χώρα με αριστερές και ανθρωπιστικές
ιδέες, ως χώρα που σκιζόμαστε για τα δικαιώματα των μεταναστών, γιατί σιωπούμε;
Εκτός βέβαια και αν οι δράστες των εγκλημάτων είναι Έλληνες, εκεί αλλάζει το
πράγμα. Όλοι αυτοί που αγανακτούν για τη μεταχείριση των μεταναστών στην Ελλάδα
– όπου πολλές φορές όντως έχουν δίκαιο – γιατί σιωπούν για τα εγκλήματα της Τουρκίας;
Μήπως μας έχουν κοιμίσει με τα τουρκικά
σήριαλ και δεν έχουμε αντίληψη του εγκλήματος που συντελείται στα παγωμένα και
σκοτεινά νερά του Αιγαίου;
Θεόδωρος Α. Σπανέλης
