Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013

Η καλή και η κακή

Έρχεται μια στιγμή που όλα τελειώνουν και σκέπτεσαι αν τελικά η υποχωρητικότητα και η ανοχή ήταν αρετές ή δείγμα αποβλάκωσης. Η απόφαση για το κλείσιμο της ΕΡΤ ήταν μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία, τα προβλήματα είχαν φανεί από πολλά χρόνια, κυβερνητικό
παραμάγαζο, εκτροφείο τεμπέληδων αφού περίσσευαν οι αργομισθίες, ισχυρό συνδικαλιστικό κίνημα όχι όμως υπέρ μια αξιόπιστης δημόσιας ραδιοτηλεόρασης αλλά υπέρ της διατήρησης μια κομματικής νομενκλατούρας που έκανε οτιδήποτε για την αυτοσυντήρησή της, ακόμη – ακόμη ήταν η δεύτερη εργασία για πολλούς άλλους που είχαν στήσει το δικό τους παραμάγαζο έξω – νοθεύονταν κάθε έννοια υγιειούς ανταγωνισμού… Η εν πολλές αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή, ήταν η ΕΡΤ και ακόμη όταν άνοιξε ο ανταγωνισμός με τον ιδιωτικό τομέα συνέχισε στο ίδιο παιχνίδι. Τα 50,88 ευρώ που πληρώνει το κάθε νοικοκυριό για την ΕΡΤ σε ετήσια βάση, ήταν το καύσιμο για όλη αυτή τη μηχανή, αλλά εμείς το πληρώναμε χωρίς να μιλάμε. Όπως έγινε και με πολλά άλλα θέματα πριν φτάσουμε στο σημείο της πλήρους εξαθλίωσης.

Αυτή ήταν όμως η μία πλευρά. Από την άλλη η δημόσια ραδιοτηλεόραση μπορεί να έπασχε στον δημοσιογραφικό και πολιτικό λόγο, γιατί ήταν υποχείριο της κάθε κυβέρνησης, έδωσε όμως λαμπρά δείγματα στην καλλιτεχνική δημιουργία. Υπάρχουν σήριαλ, εκπομπές λόγου και τέχνης, η οποίες δεν έχουν γράψει την ιστορία, αλλά από μόνες τους είναι μέρος της ιστορίας του τόπου. Η ΕΡΤ έχει δύο πρόσωπα, το κακό και το καλό, αν αυτή η κυβερνητική απόφαση οδηγήσει στην εξάλειψη του κακού και δώσει ευκαιρία στο καλό να μας δώσει και άλλα δείγμα γραφής θα πιστωθεί με την επιτυχία, αν όχι, θα δικαιωθούν οι πολέμιοι της που υποστηρίζουν ότι την θυσίασε υπέρ των καναλαρχών.