Υπάρχουν ορισμένα πράγματα που είναι γραμμένα στα γονίδια
του κάθε λαού και σε πολλές περιπτώσεις αυτά καθορίζουν την συμπεριφορά του.
Για παράδειγμα μπορεί εδώ και 6 – 7 αιώνες οι Τούρκοι από νομαδικός λαός που
ήταν, να εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην Μ. Ασία και να ονομάστηκαν Οθωμανοί, αυτό όμως
δεν σημαίνει ότι έχουν χάσει στοιχεία που απέκτησαν επί
αιώνες περιπλάνησης στις στέπες της κεντρικής Ασίας. Το βλέπει κανείς ακόμη και στις καθημερινές τους συνήθειες, για παράδειγμα το πόσο εύκολα θα καθίσουν κάτω στρώνοντας ένα χαλί για να γευματίσουν από το να κάτσουν σε μια καρέκλα και σε ένα τραπέζι. Από εκείνη τη μακρινή εποχή της περιπλάνησης στις άνυδρες και άδενδρες στέπες τους έχει μείνει και η ιδιαίτερη αγάπη που έχουν στο νερό και τα δέντρα, γι’ αυτό όταν έφτασαν στα γόνιμα εδάφη της Μ. Ασίας και της Ρούμελης (η γη των Ρωμιών) έστηναν πάντα τους ιερούς τόπους τους σε σημεία που υπήρχαν και τα δύο σπάνια, για την ζωή τους, στοιχεία. Το ιερό δέντρο των Οθωμανών ήταν ο πλάτανος (Çınar) γιατί συνδύαζε αυτό που γι’ αυτούς ήταν σπάνιο, φυτρώνει σε σημείο που έχει νερό, προσφέρει παχιά και δροσερή σκιά για να ξαποστάσει ο βοσκός και να ποτιστούν τα ζώα του.
Στο πάρκο Γκεζί υπάρχει το μέγαρο μουσικής που φέρει το
όνομα του Κεμάλ Πασά, δημιουργού τις σύγχρονης Τουρκίας. Από εκεί ξεκίνησαν τα
επεισόδια που είχαν ως αρχή το σχέδιο για το κόψιμο των δέντρων, την κατεδάφιση
του κτηρίου της μουσικής και την ανέγερση ενός οθωμανικής αρχιτεκτονικής
μνημείου, στην συνέχεια την κατεδάφιση της Αγ. Τριάδας και την ανέγερση ενός
τζαμιού. Τα δέντρα και το κτήριο του Κεμάλ θυσιάζονται στο όνομα του
Οθωμανισμού, η εκκλησία στο όνομα του Ισλάμ. Οι Τούρκοι και γενικά οι
ανατολίτες αρέσκονται στους συμβολισμούς… αν σε όλα αυτά βρίσκεται κρυμμένα
νοήματα ίσως έχετε πάρει μια απάντηση για τα όσα γίνονται στην τόσο κοντινή μας
Τουρκία.
Θεόδωρος Α. Σπανέλης