Ένας απλός περίπατος θα σου δώσει εικόνες από τα χόρτα που έχουν θεριέψει μέχρι την εγκατάλειψη που υπάρχει στο οδικό δίκτυο και στα δημόσια κτήρια. Θα μπορούσε εδώ να αντιτάξει κανείς ότι είναι θέμα έλλειψης χρημάτων οπότε εξ αντικειμένου προκύπτει αυτή η εικόνα της εγκατάλειψης. Σε ένα βαθμό είναι έτσι, μήπως όμως είναι και μια καλή δικαιολογία; Όλη αυτή η κατάσταση μας θυμίζει την νοικοκυρά που για να αποφύγει το μαγείρεμα επιλέγει καθημερινά να ταΐζει την οικογένειά της με έτοιμο φαγητό από κάποιο ταχυφαγείο. Όσο υπάρχουν χρήματα το σύστημα αποδίδει, υπάρχει ποικιλία στο φαγητό οπότε κανείς δεν παραπονιέται για την τεμπελιά της. Όταν όμως τα χρήματα μειώνονται και δεν επαρκούν για έτοιμο φαγητό καθ εκάστην, τότε αρχίζουν τα μπαίνουν ζητήματα. Ζητήματα τα οποία συνίσταται στην απουσία ενδιαφέροντος από την πλευρά της νοικοκυράς να μαγειρέψει…. Σε αυτές τις περιπτώσεις βέβαια δεν έχει κανείς την απαίτηση από τη νοικοκυρά – πολλώ δε αν είναι και εργαζόμενη – να παρασκευάσει δύσκολα φαγητά, όπως είναι ο μουσακάς ή το παστίτσιο, αλλά μια φασολάδα ή μια μακαρονάδα δεν είναι κάτι ακατόρθωτο…
Ε, λοιπόν οι δημοτικοί μας άρχοντες, - προς το παρόν να εξαιρέσουμε τους νεοεκλεγέντες οι οποίοι ένεκα Καλλικράτη ακόμη δεν έχουν καταλάβει το τι τους βρήκε- , μας δίνουν αυτή την εντύπωση, δηλαδή της νοικοκυράς που δεν ξέρει ή δεν θέλει, ούτε μια ομελέτα να φτιάξει, με το επιχείρημα ότι δεν φτάνουν τα χρήματα για έτοιμο φαγητό. Αντί λοιπόν να σηκώσουν τα μανίκια και να ετοιμάσουν , οι δημοτικοί μας άρχοντες, «φαγητό» με ό,τι βρίσκεται στο ντουλάπι, επιλέγουν το εύκολο και ανέξοδο, σταυρώνουν τα χέρια και δηλώνουν με ύψος βαρύ και ασήκωτο – του είδους δεν σηκώνω αμφιβολίες γι’ αυτό που λέω – ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα λόγω έλλειψης χρημάτων και προσωπικού….
Φέτος η Καβάλα – και όχι μόνο – κινδυνεύει να πνιγεί στα χόρτα και οι παραλίες να μείνουν ως έχουν, χωρίς καθαρισμό, τέντες, καρέκλες και τα σχετικά, είτε ελλείψει χρημάτων, είτε λόγω καθυστερήσεων στις προσλήψεις. Και καλούμαστε στωικά να δεχθούμε αυτή την κατάσταση. Μέσα σε όλα βέβαια περιμένουμε από εβδομάδα και την επίσκεψη του οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου ο οποίος ελπίζουμε να μην τρομάξει με τα χόρτα, τα οποία σχηματίζοντας ζούγκλα, κινδυνεύουν να ζώσουν την πόλη.
Τι θα θέλαμε; Να δούμε το προσεχές σαββατοκύριακο, όλα τα μέλη του δημοτικού συμβούλιου με επικεφαλής τον δήμαρχο και να τους ακολουθούν χιλιάδες πολιτών, να βγαίνουν έξω για να καθαρίσουν την πόλη και τις ακτές και αυτό να επαναλαμβάνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα μέχρι να βρεθούν χρήματα και προσωπικό. Είναι ουτοπικό όνειρο; Μπορεί. Πώς όμως να πιστέψουμε όλους αυτούς που μας λένε ότι θέλουν να σώσουν την πόλη, όταν αδυνατούν να προσφέρουν το ελάχιστο, κι αυτό δεν είναι άλλο από μια γενική καθαριότητα. Ας αποδείξουν πρώτα την νοικοκυροσύνη τους και μετά ας μιλήσουμε και για ποιο σύνθετα ζητήματα όπως αυτά της ανάπτυξης.
