Όταν εκεί που πατάς όλο σιγουριά και χάρη νοιώθεις ότι φεύγει το έδαφος κάτω από τα πόδια σου, πριν καλά – καλά καταλάβει τι συμβαίνει, έχεις ανάμεσα σε δύο επιλογές να επιλέξεις. Η μία είναι να ανοίξεις τα νοητά φτερά σου και με αναπεπταμένος να φύγεις μπροστά. Η άλλη επιλογή είναι να κουβαριαστείς και να κατρακυλήσεις στην άβυσσο και μάλιστα ούτε καν έχοντας προσπαθήσει να την αποφύγεις…
Σε αυτή την κατάσταση βρισκόμαστε ως πόλη, ως χώρα, είμαστε στον αέρα και βολοδέρνουμε ανάμεσα σε μνημονιακές πολιτικές ξεπουλήματος και σε ανώριμες αγανακτισμένες διαμαρτυρίες αναποφάσιστοι να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας για να φύγουμε μπροστά. Οι βεβαιότητες, οι ασφάλειες και η ανεμελιά – ναι ακόμη και αυτό ζήσαμε –, οι προσδοκία για καλύτερες ημέρες ελέω πολιτικών, η πατερναλιστική λειτουργία του κράτους οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι χάθηκαν στον τεκτονικού χαρακτήρα ρήγμα που άνοιξε το δημόσιο χρέος. Τώρα οφείλουμε να ξαναγίνουμε άτομα ετοιμοπόλεμα για τη μάχη της επιβίωσης κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες. Αισιοδοξούμε, ότι μετά τη ζάλη που έχει προκαλέσει το αίσθημα της απώλειας ή της ριζικής αλλαγής τόσων παραμέτρων της ζωή μας, θα σταθούμε έτοιμοι για να προχωρήσουμε….
Στην Σαββατιάτικη διοργάνωση του αεροπορικού σόου, υπήρχαν τόσα πολλά για να οποία θα μπορούσε να γκρινιάξει κανείς, αλλά υπήρχε και ένας συμβολισμός. Πρώτ’ από όλα να σημειώσουμε ότι έγινε το οφείλουμε πρώτα και κύρια σε έναν καβαλιώτη, τον Παναγιώτη Γεωργιάδη, ο οποίος ανιδιοτελώς, με θυσία κόπων και προσωπικών χρόνου αλλά και χρήματος, δούλεψε επί μήνες για να στηθεί αυτή η διοργάνωση. Βέβαια ο κ. Γεωργιάδης δεν είναι κανένας τυχαίος, σμήναρχος της Πολεμικής Αεροπορίας διακρίθηκε στις αναχαιτίσεις και στις εμπλοκές με τουρκικά αεροσκάφη επάνω από το Αιγαίο. Συνολικά έχει 1.000 πτήσεις τον έκαναν ικανό να διαχειρίζεται δύσκολες καταστάσεις, με ακρίβεια και χωρίς λάθη. Αυτά, όχι για να τον τιμήσουμε για τα όσα πρόσφερε στην πατρίδα του, αλλά για να τον συστήσουμε στους πολλούς και να καταδείξουμε ότι σε αυτές τις μαύρες μέρες που ζούμε, υπάρχουν άνθρωποι, από εκεί που δεν το περιμένεις, που μπορούν να βάλλουν την Καβάλα, όχι απλά σε κίνηση, αλλά να την σηκώσουν στο αέρα!!!
Όλα αυτά είναι στοιχεία αισιοδοξίας και βεβαιότητας ότι μπορούμε να ξεφύγουμε από την δύναμη της αδράνειας. Με την σύμπραξη δημόσιων και ιδιωτικών φορέων και με την καταλυτική παρουσία και δράση ατόμων, όπως ο Παναγιώτης Γεωργιάδης, που ξέρουν να προσφέρουν κάτι θα αλλάξει. Αρκεί να αυξηθούν τα άτομα που μπορούν και θέλουν να προσφέρουν. Όσο για τα όσα ακούστηκαν και γράφτηκαν για το κόστος των εκδηλώσεων, θα επαναλάβουμε απλά ένα πράγμα: Δεν έχει σημασία πόσα ξοδεύουμε αλλά κατά πόσο αυτό που εισπράττουμε είναι πολλαπλάσιο. Το αεροπορικό σόου απέδειξε ότι είναι μια διοργάνωση που μπορεί να φέρει κόσμο στην Καβάλα, ας στηριχθεί για να φέρει την επόμενη φορά τόσους που θα κατακλυστεί η πόλη για μέρες από θεατές. Σε τελική ανάλυση το πρόβλημα δεν είναι αν ξοδεύουμε αλλά που ξοδεύουμε και αυτό που γινόταν μέχρι σήμερα – πέρα από ελάχιστες εξαιρέσεις – ήταν να μην πιάνουν τόπο τα χρήματα.
