Εδώ και δύο μήνες είναι σε εξέλιξη μια αντιπαράθεση με
επίκεντρο τα πετρέλαια της Καβάλας. Το θέμα ανέκυψε σε μια εποχή που «ανοίγει»
η πετρελαϊκή αγορά στην Ελλάδα, συνολικά, αλλά και έχοντας ξεκαθαριστεί ότι το
μοναδικό πετρέλαιο που θα βγαίνει στην Ελλάδα για τα επόμενα 8 – 10 χρόνια θα
είναι αυτό της Καβάλας.
Επιπλέον, εδώ, για τον κόλπο της Καβάλας, υπάρχουν νέα
δεδομένα που εκτιμούμε ότι θα τα μαθαίνουμε σιγά – σιγά. Ήδη ο πρόεδρος και
διευθύνων σύμβουλος της Ενεργειακής Μαθιός Ρήγας αποκάλυψε στην τελευταία του
συνέντευξη ότι από την νέα «ανάγνωση» των σεισμικών δεδομένων στον κόλπο της
Καβάλας, προκύπτουν «ενδείξεις» - αποδείξεις θα υπάρξουν μόνο αν διεξαχθεί
γεώτρηση – ότι στο πεδίο του Πρίνου, υπάρχει ένα ενδιαφέρον γεωλογικό αντίκλινο
το οποίο θα μπορούσε να δώσει πετρέλαιο ισάξιο με ενάμιση Πρίνο, περίπου.
Ακούγοντας τον κ. Ρήγα, θυμηθήκαμε μια δήλωση της DENISON που υποστήριζε ότι η Καβάλα
μπορεί να φτάσει σε παραγωγή πετρελαίου τα 250.000 βαρέλια την ημέρα!!! Φυσικά
το νούμερο ήταν εξωφρενικό και για να καταλάβετε για τι μεγέθη μιλάμε, η Λιβύη
έχει μια ημερήσια παραγωγή κοντά στο 1 εκ. βαρέλια και η Σαουδική Αραβία
ξεπερνάει τα 11 εκ. βαρέλια!!!
Μιλώντας με ανθρώπους που γνωρίζουν δεδομένα του κόλπου της
Καβάλας, θεωρούν ότι με ένα γενναίο πρόγραμμα επενδύσεων – δηλαδή νέες
γεωτρήσεις – είναι εφικτό να φτάσει η ημερήσια παραγωγή στα 50.000 βαρέλια. Κι
αυτά μέσα από τον κόλπο της Καβάλας, χωρίς να υπολογίζουμε τον «Μπάμπουρα» ή
άλλα κοιτάσματα που έχει εντοπιστεί πετρέλαιο στην περιοχές όπως ο «Άθως» και η
«Αμμώδης». Για να μπορέσει αυτό ο στόχος να γίνει πραγματικότητα χρειάζονται
επενδύσεις, άρα κεφάλαια, τα οποία αυτή την στιγμή μόνο η Ενεργειακή μπορεί να
τα εξασφαλίσει. Κι όλα τα υπόλοιπα που λέγονται, ότι δεν πληρώνει επειδή δεν
έχει, είναι λόγια μόνο για το «μπαλκόνι».
Μια ημερήσια παραγωγή σε αυτά τα επίπεδα αλλάζει άρδην το
οικονομικό περιβάλλον στην αγορά της Καβάλας, αφού ανοίγουν νέες θέσεις
εργασίας, σε βαθμό ασύλληπτο. Ωστόσο, το πετρέλαιο είναι ένα προϊόν που για να
το εξάγεις θέλει υπομονή και επιμονή, γι’ αυτό και είναι απαραίτητος ο σοβαρός
και μακροχρόνιος σχεδιασμός.
Τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά και ξεκάθαρα, ωστόσο
κάποιοι που βολεύονται να αλλάζουν επενδυτές κάθε 3 – 4 χρόνια, χωρίς να τους δίνουν
το περιθώριο για σοβαρές επενδύσεις, βολεύονται να μείνει η ΚΑΒΑΛΑ ΟΙΛ ένα
μικρό μαγαζάκι που μπορούν να το κουμαντάρουν με 10 «ζαγάρια» που έχουν μαζί
τους. Αν τα μεγέθη αλλάξουν, όλοι αυτοί που σήμερα καμαρώνουν σε θέσεις και
αξιώματα, μόνο σε μια θέση στην καντίνα του εργοστασίου μπορούν να ελπίζουν, να
φτιάχνουν καφέδες και να σερβίρουν σάντουιτς!!!
Θεόδωρος Α. Σπανέλης
