Όσο και αν θέλουμε να παραβλέψουμε κάποια πράγματα, δεν
μπορούμε να μην σταθούμε σε δύο σημεία από τον εορτασμό της απελευθέρωσης, το
ένα αφορά την Δημοτική Αρχή και το άλλο τους ίδιους τους πολίτες. Ακούσαμε ότι
η Καβάλα απελευθερώθηκε στις 26 Ιουνίου, ακούσαμε ότι αυτό
το οφείλουμε στο ναυτικό, ακούσαμε το πραγματικά εξαιρετικό διάγγελμα του πλωτάρχη Κριεζή που μιλάει για σεβασμό της διαφορετικότητας στην θρησκεία και την εθνότητα, δεν ακούσαμε όμως ούτε λέξη για το ποιους εκδίωξε το πολεμικό ναυτικό από την Καβάλα; Δεν ακούσαμε για το ποιοι είχαν καταλάβει την Καβάλα από τον Οκτώβριο του 1912 και είχαν οδηγήσει στον θάνατο δια της πείνας τόσο τον χριστιανικό ελληνικό, όσο και τον μουσουλμανικό τουρκικό, πληθυσμό λόγω στέρησης τροφής… Πολλά δεν ακούσαμε!!! Γιατί δεν ανέφερε κανείς ότι μπορεί η Καβάλα να απελευθερώθηκε μετά από 520 χρόνια περίπου Οθωμανικής σκλαβιάς, αλλά ο τελευταίος και πιο σκληρός κατακτητής ήταν ο Βούλγαρος; Παράλειψη; Μπορεί, γιατί αν υπάρχει σκοπιμότητα σε αυτό, είναι μεγάλο λάθος να θέλει κανείς να σβήσει την ιστορία για να μην πυροδοτεί εντάσεις σήμερα. Οι εντάσεις δεν σβήνουν με το κουκούλωμα ιστορικών γεγονότων αλλά με την ανάπτυξη ειλικρινών σχέσεων και πράξεων αλληλοσεβασμού ανάμεσα στους λαούς. Οι λογικές λοβοτομής ποτέ δεν απέδωσαν!!! Απλά είναι πιο εύκολη δουλειά!
Η δεύτερη παρατήρηση έχει να κάνει με την ελληνική σημαία. Είναι
αλήθεια ότι ανάμεσα στην καπηλεία του εθνικού συμβούλου από την ακροδεξιά και
την πλήρη απαξίωσή της από την ακροαριστερά, υπάρχει και η μέση οδός, η οποία
εκφράζει την χρήση της σημαίας ως ένα εθνικό σύμβολο ενότητας και απόδοσης
τιμής σε όσους έπεσαν για την πατρίδα. Ανάμεσα λοιπόν στην κατάχρηση της
σημαίας και το ποδοπάτημά της, υπάρχει και η υπεύθυνη και σοβαρή θέση του
σεβασμού, όχι απλά σε ένα κομμάτι πανί, αλλά σε ότι μπορεί να συμβολίζει για
όσους έχυσαν το αίμα τους και για όσους βασανίστηκαν για να την κρατήσουν ψηλά.
Στο προχθεσινό κάλεσμα του δημάρχου Καβάλας για ανάρτηση της σημαίας σε όλα τα
σπίτια της Καβάλας, ένεκα της απελευθέρωσης, ανταποκρίθηκαν ελάχιστοι. Ίσως οι
περισσότεροι φοβήθηκαν μην κατηγορηθούν ως εθνικιστές και επέλεξαν να κρατήσουν
στην στάση του «εγώ δεν άκουσα». Οι μόνες σημαίες που είδαμε στο κέντρο της
Καβάλας ήταν μια στον κεντρικό δρόμο της Ερυθρού Σταυρού σε διαμέρισμα επάνω
από το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και μια δεύτερη στον κουρείο του Μπάμπη, στην Μ.
Αλεξάνδρου. Ουδείς άλλος ή ελάχιστοι – για να μην είμαστε απόλυτοι –
ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του δημάρχου.
το οφείλουμε στο ναυτικό, ακούσαμε το πραγματικά εξαιρετικό διάγγελμα του πλωτάρχη Κριεζή που μιλάει για σεβασμό της διαφορετικότητας στην θρησκεία και την εθνότητα, δεν ακούσαμε όμως ούτε λέξη για το ποιους εκδίωξε το πολεμικό ναυτικό από την Καβάλα; Δεν ακούσαμε για το ποιοι είχαν καταλάβει την Καβάλα από τον Οκτώβριο του 1912 και είχαν οδηγήσει στον θάνατο δια της πείνας τόσο τον χριστιανικό ελληνικό, όσο και τον μουσουλμανικό τουρκικό, πληθυσμό λόγω στέρησης τροφής… Πολλά δεν ακούσαμε!!! Γιατί δεν ανέφερε κανείς ότι μπορεί η Καβάλα να απελευθερώθηκε μετά από 520 χρόνια περίπου Οθωμανικής σκλαβιάς, αλλά ο τελευταίος και πιο σκληρός κατακτητής ήταν ο Βούλγαρος; Παράλειψη; Μπορεί, γιατί αν υπάρχει σκοπιμότητα σε αυτό, είναι μεγάλο λάθος να θέλει κανείς να σβήσει την ιστορία για να μην πυροδοτεί εντάσεις σήμερα. Οι εντάσεις δεν σβήνουν με το κουκούλωμα ιστορικών γεγονότων αλλά με την ανάπτυξη ειλικρινών σχέσεων και πράξεων αλληλοσεβασμού ανάμεσα στους λαούς. Οι λογικές λοβοτομής ποτέ δεν απέδωσαν!!! Απλά είναι πιο εύκολη δουλειά!
Μάλιστα ο Μπάμπης ο Κουρέας μας εκμυστηρεύτηκε ότι την έχει ως
κληρονομιά εδώ και 50 χρόνια και την σηκώνει σε κάθε εθνική επέτειο, και έχει
σκοπό όταν θα έρθει ώρα να φύγει από το κουρείο να πάρει μαζί του, μερικά προσωπικά
αντικείμενα και τη σημαία, τίποτα άλλο, γιατί γι’ αυτόν αυτή η σημαία είναι η
Πατρίδα του!!! Είναι η σημαία που οι περισσότερο ντρέπονται να κρεμάσουν στο
μπαλκόνι τους.
Θεόδωρος Α. Σπανέλης
