Τις τελευταίες ημέρες βγαίνουν, ο ένας μετά τον άλλον οι
κυβερνητικοί παράγοντες και διαβεβαιώνουν ότι η πορεία της ελληνικής οικονομίας
είναι πάρα πολύ καλή και ως απόδειξη του λόγους τους επικαλούνται το γεγονός
ότι ήδη τα δημόσια οικονομικά παρουσιάζουν «πρωτογενές πλεόνασμα»!!! Αν αυτό,
δεν είναι μια καλή πάσα για την προεκλογική εκστρατεία της Άγκελα Μέργκελ για
να πείσει τους γερμανούς ψηφοφόρους ότι η «γερμανική βοήθεια» έπιασε τόπο, τότε
ίσως να είναι το προοίμιο για μια «πανηγυρικού» χαρακτήρα προεκλογική περίοδο
που έπεται της γερμανικής και αφορά την χώρα μας.
Πως όμως προέκυψε αυτό το πλεόνασμα; Ο καλοπροαίρετος
πολίτης θα δεχθεί ότι είναι αποτέλεσμα μιας χρηστής και στιβαρής διοίκησης που
περιορίζει τις σπατάλες, ο σκεπτικιστής θα υποστηρίξει και όχι άδικα, ότι από
την στιγμή που το ελληνικό δημόσιο έχει «φεσώσει» όλη την αγορά, αφού πληρώνει
με το σταγονόμετρο, λογικό είναι να παρουσιάζει πλεόνασμα. Ίσως εκεί να είναι
και η αλήθεια αυτής της λαμπρής επιτυχίας του οικονομικού επιτελείου.
Θυμάστε την ιστορία με τον Χότζα που έκλαιγε επειδή ψόφησε ο
γάιδαρος του, πάνω που τον είχε μάθει να μην τρώει; Αυτή η ιστορία είναι το απαύγασμα της οικονομικής
πολιτικής, μαθαίνουνε τους Έλληνες να μην τρώνε και όταν θα αρχίσει να πεθαίνει
ο κόσμος από την πείνα και το κρύο, θα έρχονται οι βουλευτές που στηρίζουν την
κυβέρνηση για να διαβάσουν τον επικήδειο: «Ήταν ένας καλό νοικοκύρης, πάντα
ήταν δίπλα μας (δηλαδή μας ψήφιζε χωρίς να ζητάει πολλά) και τώρα στεκόμαστε
και εμείς δίπλα του. Έπεσε θύμα της οικονομικής κρίσης και γι’ αυτό και εμείς
πρέπει να τον τιμήσουμε»!!! Κάπως έτσι, με αυτά τα λόγια οι βουλευτές θα
αποχαιρετούν τα κορόιδα που τους ψήφισαν και τους εξέλεξαν βουλευτές αφού με
την άνεση και τα προνόμια που προσφέρει η κοινοβουλευτική θέση τους,
«διαπλέουν» με ασφάλεια την τρικυμία της οικονομικής καταστροφής, μέχρι να
φτάσουμε σε πιο ήσυχα νερά.
Όταν θα φτάσουμε κάποτε στην πολυπόθητη έξοδο, θα μετρηθούμε
και θα βρεθούμε λιγότεροι! Από τους πολίτες αυτής της χώρας θα απουσιάζουν
πολλοί, κάποιοι (οι νεώτεροι) θα έχουν φύγει το εξωτερικό, οι λίγο μεγαλύτεροι θα
έχουν πολλούς συνομήλικους που επέλεξαν να «δραπετεύσουν» από τη ζωή και οι
ακόμη μεγαλύτεροι θα έχουν φύγει από τις αρρώστιες και την απουσία ιατρική
φροντίδα για τις «ουράνιες μονές»!!!
Μόνο οι πολιτικοί θα είναι εκεί, όπως τους ξέραμε, χωρίς απώλειες και με
ηθικό ανεβασμένο και θα χειροκροτούν πότε τον Σαμαρά και πότε τον Βενιζέλο. Και
καλά θα κάνουν, μπορεί ο πληθυσμός της χώρας να αποδεκατίστηκε, μπορεί η
παραγωγική μηχανή να διαλύθηκε, μπορεί ο εθνικός πλούτος να ξεπουλήθηκε, το
πολιτικό σύστημα όμως πέρασε αλώβητο και χωρίς απώλειες την καταιγίδα. Αξίζουν
ένα χειροκρότημα!!! Δεν νομίζεται;
Θεόδωρος Α. Σπανέλης
